OSĄDZANIE
Dzieciom z trudem przychodzi zorientowanie się, co wiedzą, a czego nie wiedzą. Często odpowiadają tak, jak ich zdaniem oczekuje się od nich i niechętnie zdobywają się na odpowiedź „nie wiem”, kiedy nie są czegoś pewne. Zwykłą przeszkodą dla myślenia krytycznego jest skłonność, by z miejsca zgodzić się z jakimś twierdzeniem lub odrzucić je, nie pomyślawszy, co należałoby wiedzieć, żeby dokonać trafnego osądu.Lepiej, żeby nauczyciele przyzwyczajali uczniów do mówienia „nie wiem” i zawieszania osądu, jeśli brakuje dostatecznych dowodów. Kiedy więc dajemy uczniom zadanie poklasyfikowania przedmiotów lub ustalenia, czy jakieś pojęcie odpowiada danym kryteriom, nie ograniczajmy się do dwóch wyraźnych możliwości w rodzaju prawda – fałsz, ale uwzględnijmy też kategorie, pod które przedmioty podpadają pod jakimiś względami, a pod innymi nie, oraz twierdzenia, na które brak dowodów.
Znalazłeś się tutaj dzięki poniższej frazie kluczowej: